نمونه های اجرا شده دستگاه پله پیما

تاسیسات و تجهیزات الکتریکی

كليات

پله پیما ها باید به یک منبع برق اختصاصی مطابق با قسمت مربوطه استاندارد IEC 60364 متصل شوند که به یک سوییچ اصلی و فیوز یا وسیله اضافه¬بار منتهی می¬شود. این الزام برای منبع برق اختصاصی، برای پله پیما ها عمل¬کننده با باتری کاربرد ندارد.
یادآوری 1- الزامات ملی برای مدارهای توزیع الکتریکی در پایانه¬های ورودی سوییچ اصلی که در بالا ذکر شد، قابل اجرا نیستند.
یادآوری 2- تفسیر ملی از «منبع اختصاصی برق» مجاز است.
تاسیسات و تجهیزات الکتریکی باید مطابق با الزامات استاندارد IEC 60204-1 یا IEC 60335-1 ، به صورتی که مناسب است، باشد.
ولتاژ اسمی اصلی d.c یا ولتاژ a.c بین کنتاکتورها و بین کنتاکتورها و زمین نباید بیش از V 250 برای مدارهای کنترل و ایمنی باشد. مدارهای کنترل تغذیه اصلی، غیر از منابع خنثی متصل به زمین، باید از سیم¬پیچ ثانویه ترانسفورماتور ایزوله¬شده مطابق با استاندارد IEC 60742 گرفته شود. یک خط مدار کنترل باید به زمین (یا مدارهای ایزوله¬شده متصل به زمین) متصل شده و خط دیگر، باید مطابق با شکل 4 به فیوز متصل شود.
مدارهای مراقبت شده SELV مطابق با قسمت مربوطه استاندارد IEC 60364 ممکن است به¬عنوان یک جایگزین در نظر گرفته شوند، در صورتی که سطح معادلی از ایمنی را تضمین کنند. الزامات معادل برای پله پیما های عمل¬کننده با باتری در زیربند 8-12 بیان شده است.
ولتاژ عملیاتی واحد محرکه نباید بیش از V 500 باشد.
هادی خنثی و هر هادی محافظ مدار باید از هم جدا باشد.
مقاومت عایق بین هادی¬ها و بین هادی¬ها و زمین، باید بیش از V/Ω1000 با کمینه¬های زیر باشد:
الف- KΩ500 برای مدارهای قدرت و مدارهای دربردارنده وسایل ایمنی؛
ب- KΩ250 برای سایر مدارها.
کنتاکتورهای محرک
کنتاکتورهای اصلی (همان‌طور که در زیربند 8-3 موردنیاز است) باید حداقل دارای ویژگی‌های زیر باشد:
الف- گروه به‌کارگیری AC-3 برای کنتاکتور‌های موتورهای a.c. و
ب- گروه به‌کارگیری DC-3 برای کنتاکتور‌های موتورهای d.c.،
همان‌طور که در استاندارد ملی ایران به شماره 1-4-4835: سال1390 مشخص شده است.
اگر به دلیل توانی که آن¬ها حمل می¬کنند، بایستی از رله‌هایی برای کنتاکتورهای اصلی استفاده شود، این رله‌ها باید به گروه‌های مشخص شده زیر در استاندارد ملی ایران به شماره 1-5-4835: سال 1388 تعلق داشته باشد:
الف- AC 15 برای رله‌های کنترل¬کننده کنتاکتورهای a.c.؛
ب- DC 13 برای رله‌های کنترل¬کننده کنتاکتورهای d.c..
هر کنتاکتور مشخص¬شده در زیربندهای 8-2-1 و 8-2-2 باید به¬صورت زیر به¬کار گرفته شود:
الف- اگر یکی از کنتاکت¬های «قطع» (یعنی در حالت عادی بسته) بسته شود، در نتیجه همه کنتاکت¬های «وصل»، باز هستند؛ و
ب- اگر یکی از کنتاکت¬های «وصل» (یعنی در حالت عادی باز) بسته شود، همه کنتاکت¬های قطع‌، باز هستند.
حتی اگر یکی از این کنتاکت¬ها باهم جوش داده شوند، این شرایط باید حفظ شود.
کنتاکتورهای مربوط به معکوس¬کردن جهت حرکت، باید به‌صورت الکتریکی با هم ارتباط داشته باشند.

مدارهای موتور و ترمز برای متوقف کردن ماشین و بررسی وضعیت توقف آن

موتورهایی که به‌طور مستقیم از منابع برق a.c. تغذیه می¬شوند
تغذیه موتور و ترمز باید با استفاده از دو کنتاکتور مستقل، که کنتاکت¬های آن¬ها باید به‌صورت سری با مدارهای تغذیه موتور و ترمز قرار گیرند، قطع شود. اگر درحالی‌که پله پیما ثابت است و یکی از کنتاکتورها کنتاکت اصلی را باز نکرده است، باید از حرکت اضافی پله پیما در آخرین تغییر بعدی جهت حرکت، جلوگیری شود.
موتورهای a.c. یا d.c. که با استفاده از عناصر حالت‌جامد کنترل و تأمین می‌شوند
یکی از روش‌های زیر باید استفاده شود:
الف- مانند زیربند 8-3-1؛ یا
ب- یک سیستم متشکل از:
– یک کنتاکتور قطع¬کننده جریان در همه قطب‌ها؛ سیم‌پیچ کنتاکتور حداقل قبل از هر تغییر جهت، باید آزاد شود؛ اگر کنتاکتور آزاد نشود، باید از هرگونه حرکت اضافی پله پیما جلوگیری شود؛
– یک وسیله کنترل مستقل که جریان انرژی را در عناصر استاتیک، مسدود می‌کند؛
– یک وسیله پایش برای تأیید مسدود شدن جریان انرژی هر بار که پله پیما ثابت است.
اگر طی یک دوره توقف عادی، مسدود شدن با استفاده از عناصر استاتیکی مؤثر نباشد، وسیله پایش باید باعث شود که کنتاکتور آزاد شده و از هرگونه حرکت اضافی پله پیما جلوگیری شود.
تأمین برق برای موتور محرک و ترمز
تأمین برق برای موتور محرک و ترمز باید پس از خاتمه سیگنال کنترل جهت یا پس از خرابی منبع تغذیه یا با توجه به عملیات هرگونه کنتاکت ایمنی، قطع شود.
فاصله¬های توقف نباید بیش از موارد زیر باشد:
– mm 20، در پاسخ به عملکرد کنتاکت ایمنی یا مدار ایمنی؛
– mm 50، در پاسخ به خاتمه سیگنال جهت‌دار یا پس از خرابی منبع تغذیه.

فواصل جریان خزش و فاصله هوایی و الزامات محفظه

الزامات محفظه
قسمت¬های مؤثر کنترل‌کننده‌ها و کنتاکت¬های ایمنی باید در محفظه محافظ حداقل IP2X قرار گیرند.
پوشش‌ها باید با استفاده از وسایل گیره‌ای نگه¬داشته شوند که برای حذف آن‌ها، نیاز به استفاده از ابزار است. باید ملاحظاتی برای نیاز به امنیت بیشتر با استفاده از یک اتصال یا قفل که نیاز به کلید یا ابزارهای خاصی برای پله پیما ها با دسترسی عمومی دارد، انجام شود.
هر کجا که نیاز است (به‌عنوان ‌مثال برای استفاده در فضای باز)، سطح مراقبت افزایش¬یافته باید مناسب محل و شرایط عملیاتی فراهم شود.
فواصل جریان خزش و فاصله هوایی
فاصله¬ جریان خزش و فاصله هوایی برای مدارهای برق، مدارهای ایمنی و همه اجزای متصل شده پس از مدارهای ایمنی یا کنتاکت¬های ایمنی و مدارها یا کنتاکت¬هایی که نقص آن‌ها موجب ایجاد وضعیت ناایمن می¬گردد، باید مطابق با جدول XV الزامات استاندارد ملی ایران به شماره 1-4835: سال1391، مطابق با ولتاژ کاری و زیربند 6-1-3-2 استاندارد ملی ایران به شماره 1-4835: سال1391، با کمینه درجه آلودگی دو، باشد. ستون مواد سیم‌کشی چاپی نباید استفاده شود.

مراقبت در برابر خطاهای الکتریکی

هر یک از خطا‌های فهرست¬شده زیر که در تجهیزات الکتریکی پله پیما اتفاق می‌افتد، نباید به‌تنهایی علت خرابی خطرناک پله پیما باشد:
الف- عدم وجود ولتاژ؛
ب- افت ولتاژ؛
پ- تغییر فاز در منابع چندمرحله‌ای؛
ت- خرابی عایق بین یک مدار الکتریکی و فلز یا زمین؛
ث- اتصال کوتاه یا مدار باز، تغییر مقدار یا عملکرد در یک جزء الکتریکی مانند مقاومت، خازن، ترانزیستور یا لامپ؛
ج- عدم جذب، یا جذب ناقص آرمیچر متحرک یک کنتاکتور یا رله؛
چ- جدا نشدن آرمیچر متحرک یک کنتاکتور یا رله؛
ح- باز یا بسته نشدن یک کنتاکت.
نیازی به توجه به باز نشدن یک کنتاکت ایمنی، وجود ندارد.
اتصال زمین یک مدار انرژی¬دار که در آن یک کنتاکت ایمنی وجود دارد، باید باعث توقف سریع و جلوگیری از راه‌اندازی مجدد پله¬پیما ‌شود.

وسایل ایمنی الکتریکی

وسایل ایمنی الکتریکی (به‌عنوان‌مثال موارد فهرست¬شده در جدول 1) باید به‌طور مستقیم بر روی تجهیزات کنترل-کننده تغذیه محرک موتور و ترمز، عمل کنند.
یادآوری- یک وضعیت ناایمن، عدم پاسخ به یک سوییچ یا وسیله ایمنی است.
از حرکت ماشین باید جلوگیری شود یا باید بلافاصله متوقف شود، همان‌طور که در زیربند 8-3 بیان شده است. وسایل ایمنی الکتریکی باید شامل موارد زیر نیز باشد:
الف- یک یا چند کنتاکت ایمنی مطابق با زیربند 8-6-4، به‌طور مستقیم تغذیه کنتاکتورهای ذکر شده در زیربند 8-2 یا کنتاکتورهای رله¬ آن‌ها را قطع می‌کند؛ یا
ب- یک یا چند کنتاکت ایمنی مطابق با زیربند 8-6-4، به‌طور مستقیم تغذیه کنتاکتورهای ذکر شده در زیربند 8-2 یا کنتاکتورهای رله¬ آن‌ها را در ارتباط با مدارهای ایمنی مطابق با زیربند 8-10، قطع نمی‌کند.
اگر به دلیل برقی که باید ارسال شود، کنتاکتورهای رله برای کنترل ماشین استفاده شود، این کنتاکتورها باید به‌عنوان تجهیزاتی در نظر گرفته شوند که به¬طور مستقیم تغذیه ماشین را برای شروع و توقف، کنترل می¬کنند.
یک سوییچ ایمنی نباید در یک هادی بازگشتی یا یک هادی محافظ مدار، قرار داده شود.
عملیات یک کنتاکت ایمنی باید با استفاده از جداسازی مثبت وسایل قطع¬کننده مدار باشد. حتی اگر کنتاکت¬ها باهم جوش داده شده¬اند، این جدایی باید رخ دهد.
اتصال همیشه باز، زمانی حاصل می‌شود که همه عناصر قطع¬کننده کنتاکت، به موقعیت باز خود آورده شده و زمانی که برای قسمت قابل‌توجهی از حرکت، هیچ‌یک از اعضای انعطاف‌پذیر (مانند فنرها) بین کنتاکت¬های متحرک و قسمتی از عملگری که به آن‌ها نیرو اعمال می‌شود، وجود ندارد.
طراحی باید برای کمینه¬سازی خطر اتصال¬کوتاه ناشی از خرابی اجزا باشد.
ساییدگی مواد هادی نباید به اتصال کوتاه کنتاکت¬ها منجر شود.
جدول1- مثال‌هایی از سوییچ¬ها یا وسایل ایمنی الکتریکی
سوییچ یا وسیله بندهای مرتبط
سوییچ ایمنی برای شناسایی شلی طناب یا زنجیر تعلیق 7-1-5
سوییچ ایمنی توقف حامل 8-14-1
سوییچ¬های عمل¬کننده با استفاده از لبه‌ها یا سطوح حساس 9-2-3
سوییچ حد نهایی 8-15
سوییچ ترمز ایمنی 6
سوییچ موقعیت بازوی حفاظ 9-4-6
سوییچ قطع محرک پیچ اسکرو/ مهره 6-8
سوییچ ایمنی سطح شیب¬دار 9-4-6-1
سوییچ چرخش یا حرکت صندلی 9-2-2
اگر کنتاکت¬های ایمنی در دسترس افراد غیرکارشناس فنی باشد، باید طوری ساخته شوند که نتوان با استفاده از ابزارهای ساده، این کنتاکت¬ها را غیرفعال ساخت.
یادآوری- یک قطعه آهنربا یا پل، نباید به‌عنوان یک‌ ابزار ساده در نظر گرفته ‌شود.

تأخیر زمانی

باید کمینه تأخیر یک ثانیه‌ای بین توقف پله¬پیما و آغاز به¬کار مجدد آن، در هر دو جهت، انجام شود.

مراقبت از موتور محرک

موتورهای محرک باید در برابر بارگذاری بیش‌ازحد و جریان‌های اضافی آسیب¬رسان بالقوه، با استفاده از یک وسیله مناسب که به‌طور خودکار منبع را قطع می‌کند، محافظت شود. این وسیله ممکن است به‌طور خودکار پس از یک فاصله مناسب، مجددا تنظیم شود.

سیم‌کشی برق

هادی‌ها، عایق و حلقه اتصال به زمین
مساحت سطح مقطع اسمی
مساحت سطح مقطع اسمی همه هادی‌ها باید برای رتبه‌بندی جریان، مناسب باشد. هادی‌های مدار سیم برق و مدار ایمنی نباید کمتر از mm2 5/0 باشد.
عایق
اگر یک داکت یا کابل، حاوی هادی‌هایی باشد که مدارهای آن‌ها دارای ولتاژهای مختلف باشد، همه آن ‌هادی‌ها یا کابل‌ها باید دارای عایق مناسب برای بالاترین ولتاژ باشند.
کابل¬های چند رشته¬ای
انتهای کابل‌های چند رشته¬ای الکتریکی و کابل‌های کنترل باید به¬طور ایمن بسته شود تا اطمینان حاصل شود هیچ بار مکانیکی به هر انتهای کابل منتقل نمی‌شود. تمهیداتی باید انجام شود تا از کابل در برابر سایش مراقبت کند.
توصیه می‌شود که کابل‌های تخت باید مطابق با استاندارد EN 50214 ساخته شده و کابل‌های گرد باید مطابق با CENELEC HD360 S2 ساخته شوند.
سطح مقطع هیچ هادی نباید کوچک‌تر از mm2 5/0 باشد. علاوه بر این، سطح مقطع هادی‌های مدار قدرت و ایمنی نباید کمتر از mm2 75/0 باشند. هر هادی اتصال به زمین، نباید کوچک‌تر از بزرگ‌ترین هادی تغذیه، با بزرگترین مساحت سطح مقطع باشد.
کنتاکتورهای پیوسته
همه هادی‌های اتصال به زمین باید از جنس مس باشد، مگر اینکه از حلقه‌های لغزان و جاروبک¬های کربنی استفاده شود. توصیه می¬شود حداقل یک حلقه لغزان و جاروبک کربنی و مسیر کابل‌ چند رشته¬ای به زمین، اختصاص داده شود.
مهره یا پیچ اسکرو
هر مهره یا پیچ اسکرو که برای بستن یک هادی استفاده می‌شود، نباید برای بستن سایر اجزا استفاده شود.
حلقه اتصال به زمین
همه فلزات بدون محافظ، به‌غیراز هادی‌ها، که می‌توانند به‌صورت الکتریکی شارژ شوند، باید با زمین ارتباط داشته باشند (برای آزمون اتصال زمین، به مورد ب زیربند 10-1-3 مراجعه شود). برای الزامات اتصال به زمین برای پله پیما های عمل¬کننده با استفاده از باتری، به شکل5 نیز مراجعه شود.
پایانه‌ها و کنتاکتورها
کنتاکتورها و وسایل نوع دوشاخه¬ای باید با استفاده از موقعیت یا طراحی، در برابر اتصال نامناسب مراقبت شود.
پایانه‌ها نباید باعث آسیب رساندن به کنتاکتورها یا عایق شود.
پایانه‌های ورودی اصلی باید به‌راحتی درون تجهیزات، قابل‌دسترسی بوده و برای نشان دادن قطبیت صحیح، یعنی «L» برای خط و «N» برای خنثی، شناسایی شوند. پایانه اصلی زمین باید به‌راحتی در نزدیکی ورودی اصلی قرارگرفته و با استفاده از نماد زمین، شناسایی شود.
پایانه‌های اتصال به زمین نوع ستون، باید از اندازه مناسب برای رتبه جریان‌ هادی و کمینه M3 باشد. این پایانه¬ها نه باید برای ایمنی هر جزء استفاده شده و نه باید بدون استفاده از یک ابزار، امکان قطع اتصال باشد. همه هادی‌های زمین باید به ترمینال‌های مناسب جوش داده شده، وصل شوند.
شناسایی الکتریکی
هرکجا که مناسب باشد باید پایانه‌ها، اتصالات و قطعات الکتریکی، با استفاده از وسایل شناسایی مناسب، علامت¬گذاری شوند.

مدارهای ایمنی

مدارهای ایمنی باید با الزامات زیربندهای 8-5 و 8-6، نسبت به ظاهرشدن یک نقص، مطابقت داشته باشند.
توصیه می¬شود، نقص‌ها برای مدار باز و اتصال¬کوتاه برای اجزای غیرفعال (مقاومت¬ها، خازن¬ها، سلف¬ها و غیره) و به¬علاوه، تغییر عملکرد برای اجزای فعال (ترانزیستورها، مدارهای مجتمع و غیره) در نظر گرفته شوند (به پیوست ج مراجعه شود).
همه قسمت¬های مدار ایمنی باید برای برآورده کردن فاصله جریان خزش و فاصله هوایی تعریف شده در زیربند 8-4-2 طراحی شوند.
همه اجزای مدار ایمنی باید در بدترین حدود و در ولتاژ، جریان و کار مورد انتظار توصیه¬شده سازندگان، استفاده شود.
مدارهای ایمنی باید طوری طراحی شوند که تنها در زمانی که همه مدارهای ایمنی به‌درستی کار می¬کنند، پله پیما مجاز به¬کار باشد.
هرگونه نقص یا ترکیبی از نقص‌ها که در خود، منجر به وضعیت ناایمن نمی‌شود، اما در زمان ترکیب شدن با یک نقص بیشتر، موجب ایجاد وضعیت ناایمن می‌شود، پله پیما باید سرانجام در مرحله بعدی جهت، متوقف شود.
با این ‌وجود، اگر مدار ایمنی حداقل از دو کانال ساخته شود، ترکیب بیش از سه نقص را می‌توان نادیده گرفت. در صورت ‌وضعیت متفاوت، پله پیما باید در آخرین تغییر جهت بعدی، متوقف شود.
مدارهای ایمنی باید مطابق با الزامات پیوست ج، در معرض تجزیه‌ و تحلیل ایمنی و نقص، قرار گیرد.

وسایل جریان پسماند

همه مدارهای الکتریکی، به غیر از واحدهای شارژ در پله¬پیماهای عمل¬کننده با باتری، حامل ولتاژ بزرگ¬تر از V 50 در بالای پوسته زمین هستند که باید با استفاده از وسیله جریان پس¬ماند (RCD) مراقبت شود. بیشینه جریان حرکت نامی باید mA 30 باشد. بیشینه زمان حرکت در جریان حرکت نامی باید ms 200 باشد. بیشینه زمان حرکت در پنج برابر جریان حرکت نامی، باید برابر ms 40 باشد.
در صورت امکان، آزمون نمودن این وسیله نباید باعث حرکت جدی سایر وسایل مشابه شود که با مدار برق منابع، وفق داده شده¬اند.
اعتبار این بند منوط به الزامات محلی مربوط به منبع الکتریکی است.

الزامات اضافی برای عملیات با باتری

برای پله پیما هایی که با باتری کار می¬کنند، ولتاژ مدار کنترل نباید از V 60 فراتر رود.
باتری¬ها حتی اگر به اندازه¬ یک زاویه انحراف پیدا کنند نباید دچار نشتی شوند. باتری¬ها نباید در زمان عملیات عادی، از جمله شارژ کردن، گاز از خود منتشر کنند.
فیوز باید، با تغذیه باتریی که تنها با استفاده از ابزار(های) مناسب قابل¬دسترس است، هم¬راستا باشد. این فیوز باید تغذیه باتری را در مدت زمان s 5/0 از وقوع اتصال کوتاه و در مدت زمان s 5 از دوبار رسیدن مقدار جریان به قله میانگین، قطع نماید.
تنظیم شارژ باتری¬ها باید مطابق شکل5-الف برای شارژ کردن a.c. و در شکل5-ب برای شارژ کردن d.c.، باشد. بیشینه پتانسیل ولتاژ وقتی نسبت به زمین اندازه¬گیری می¬شود، باید به¬صورت زیر باشد:
الف- برای کنتاکت¬های شارژ مراقبت¬شده، V 250 a.c. یا V 60 d.c.؛
ب- برای کنتاکت¬های شارژ بدون محافظ، V 25 a.c. یا V 60 d.c..
یادآوری: مراقبت به معنای آن است که تماس با کنتاکت¬ها بدون استفاده از ابزار، امکان پذیر نباشد.
بهتر است شارژ باتری در نقاطی صورت گیرد که انتظار می¬رود پله پیما بین پیمایش¬های خود متوقف شود. این نقاط معمولاً در انتهای ریل قرار دارند.
ترمینال¬های باتری باید به¬طور فیزیکی در مقابل اتصال کوتاه مراقبت شوند.
باید یک مکان مطمئن یا ثابت برای باتری¬ها فراهم شود.
سوییچ جداکننده حامل باید باتری را از مدارهای کنترل و موتور محرک جدا کند.
ظرفیت و نرخ شارژ باتری باید متناسب با شرایط سرویس پس از در نظر گرفتن حرکت و کار مورد انتظار پیش¬بینی شده باشد.
اگر پله پیما خارج از دسترس کنتاکت¬ها شارژ به حالت سکون آورده شود، این موضوع باید به صورت تصویری یا صوتی به کاربر نشان داده شود.
شاسی حامل باید همانند شکل 5 به زمین متصل شده باشد.
شارژر باتری حتی پس از مدت زمان¬های طولانی شارژ، نباید به باتری آسیب وارده کرده یا آن را بیش از حد شارژ کند.
الزامات زیربند 8-12-8 را نباید برای سیستم¬های پشتیبان باتری اعمال کرد.

کنترلهای بدون کابل

یادآوری- کنترل بدون کابل برای کاربردهایی مناسب است که در آن اتصال فیزیکی میان کنترل¬های حامل پله پیما و سطح توقف امکان¬پذیر نیست (به عنوان مثال در پله پیمایی که با باتری کار می¬کند).
سیستم کنترل بدون کابل باید برای کار با یک پله پیمای اختصاص داده شود. این سیستم باید طوری طراحی شود که پله پیما به سیگنال¬های ارسال شده از یک پله پیمای دیگر یا سیستم کنترل بدون کابل مشابه دیگر پاسخ ندهد (برای مثال با استفاده از طیف فرکانس، سیگنال¬ها و گستره کدگذاری شده مناسب).
افزونگی لازم باید هم در فرستنده و هم در گیرنده فراهم شود. افزونگی در فرستنده ممکن است به وسیله¬ی موارد مطرح¬ شده در زیربند 8-14-2 میسر شود.
در پله پیماهای با دسترسی عمومی، ابزار کنترل از راه دور می¬بایست در یک مکان ثابت در مجاورت پله پیما قرار داشته باشد مگر آن که تحت نظارت یک سرپرست ماهر و متخصص قرار داشته باشد.
سوییچ¬های توقف نصب¬شده در حامل، کنتاکت¬ها و مدارهای ایمنی باید تمام سیگنال¬های هدایتی را لغو کرده (چه از کنترل¬های حامل چه از کنترل¬های بدون کابل) و پله پیما نیز مطابق زیربند 7-2-1 باید طی mm 20 متوقف شود.
اتصال ارتباط بدون کابل می¬بایست در سرتاسر طول حرکت حامل، کارآمد باقی بماند. الزامات زیربند 8-3-3 باید در تمام نقاط مسیر حفظ شود.
اتصال ارتباط بدون کابل باید طوری طراحی شود که در هنگام خرابی سیگنال، خرابی ایمن داشته باشد.
سیستم کنترل بدون کابل باید طوری طراحی شود که کمتر از سیستم کنترل کابلی در هنگام خرابی اجزاء، مطمئن نباشد.

وسایل عملیاتی

وسایل عملیاتی باید در هر سطح توقف و بر روی حامل تعبیه شوند. این وسایل باید برای کنترل حرکت جهت¬دار پله پیما مورد استفاده قرار گیرند و عملکرد آن¬ها باید به صورت «نگه داشتن جهت راه¬اندازی» باشد. در ساختمان¬های خصوصی، کنترل-های سطح توقف ممکن است در صورت عدم نیاز کاربر، حذف شوند.
وسایل کنترل می¬بایست بر مبنای الزامات کاربر مورد نظر که نشسته، ایستاده یا در صندلی چرخ¬دار است، موقعیت مناسبی داشته باشند.
یک سوییچ ایمنی دوحالته باید بر روی حامل پله پیما نصب گردد که در صورت عمل کردن، به طور مستقیم مدار ایمنی را قطع نماید.
این سوییچ باید به وضوح قابل رویت و قابل دسترس برای کاربر بوده و عملکرد ساده¬ای داشته باشد و موقعیت یا طراحی آن طوری باشد که در برابر عملیات غیرعمدی، مراقبت شود.
وسایل عملیاتی باید در هر ایستگاه کنترل سطح توقف (در جای مناسب) فراهم شود که پس از راه¬اندازی باید بتواند مستقیماً مدار کنترل¬های جهتی مربوطه را قطع کند.
در مواقع لزوم (به¬طور مثال محدود کردن استفاده غیر مجاز)، باید یک سوییچ روشن/خاموش دارای قابلیت قفل شدن، به منظور محدود کردن استفاده از پله پیما توسط کاربر تعبیه گردد.
زمانی که کاربر در کار با وسایل کنترل عادی با مشکل مواجه شود، ممکن است لازم باشد که وسایل ویژه¬ای برای آن ناتوانی خاص در نظر گرفته شود. توصیه¬های مربوط به این نوع وسایل در پیوست پ ارائه شده¬است.

سوییچ های حد ترمینال و سوییچ های ایمنی حد نهایی

سوییچ¬های حد ترمینال و سوییچ¬های ایمنی حد نهایی باید فراهم شود. باز شدن سوییچ¬ ایمنی حد نهایی باید از حرکت بیشتر پله پیما در هر دو جهت مسیر تا زمانی که پله پیما به¬صورت دستی به درستی در وضعیت صحیح قرار گیرد، جلوگیری کند.
سوییچ¬ ایمنی حد نهایی پایینی ممکن است در مورد محرک¬های هیدرولیکی یا محرک¬های دارای سوییچ¬های ایمنی شل¬شدگی طناب یا زنجیر حذف شود. علاوه بر این، هر دو سوییچ ایمنی حد بالایی و پایینی ممکن است در زمان طراحی سیستم محرکه¬ که در آن اضافه جابه¬جایی حد نهایی فراتر از حدود عادی، حتی بدون استفاده از توقف¬گاه مکانیکی پایانی غیرممکن نیست، نادیده گرفته شود.
امکان حذف سوییچ¬ ایمنی حد نهایی پایینی در صورتی که سوییچ¬ حد ترمینال پایینی یک سوییچ ایمنی بوده و اگر اضافه جابه¬جایی حد نهایی منجر به حرکت حامل، کفی دارای صندلی، زیرپایی یا کفی جهت صندلی چرخ¬دار زیر سوییچ¬های ایمنی شود، وجود دارد.

وسایل هشدار اضطراری

پله پیما های دارای کفی صندلی چرخ¬دار در ساختمان¬های عمومی، باید دارای یک وسیله هشدار اضطراری باشند. بهتر است نصب¬کننده با خریدار یا کاربر در مورد مکان¬یابی سیگنال هشدار مشورت نماید.
یادآوری- بهتر است در نظر گرفته شود که سیستم هشدار تعبیه شده، به یک دستیار قابل اعتماد اطلاع دهد یا کمکی را از جایی غیر از مکان فعلی پله پیما احضار نماید. این مورد مخصوصاً در مورد کاربران پله¬پیما با کفی صندلی چرخ¬دار، مرتبط است.
وسایل هشدار اضطراری باید:
الف- توسط منبعی تغذیه شود که جدا از منبع اصلی موتور محرک باشد، یا
ب- مجهز به منبع قدرت آماده به کار، باشد (مانند پشتیبان باتری).

نمونه های اجرا شده دستگاه پله پیما